مجموعه مکالمات اجتماعی زبان انگلیسی – درس شماره یکم: آدرس گرفتن

آدرس گرفتن

Asking the Way

شخص اول: ببخشید. میشه لطفا بگید خیابون جنوبی کجاست؟
شخص دوم: دومین خیابون سمت چپ رو بپیچ و دوباره بپرس.
شخص اول: دوره؟
شخص دوم: نه، فقط حدود پنج دقیقه پیاده رویه.
شخص اول: خیلی ممنونم.
شخص دوم: کاری نکردم.

1st Person: Excuse me. Can you tell me where South Street is, please?
2nd Person: Take the second on the the left and then ask again.
1st Person: Is it far?
2nd Person: No, it’s only about five minutes’ walk.
1st Person: Many thanks.
2nd Person: Not at all.

شخص اول: ببخشید. میشه لطفا بگید چطور باید برم ایستگاه؟
شخص دوم: دور بزن و چراغ قرمز رو بپیچ چپ.
شخص اول: طول میکشه برسم اونجا؟
شخص دوم: نه، اصلاً راهی نیست.
شخص اول: ممنون.
شخص دوم: مشکلی نیست.

1st Person: Excuse me, please. Could you tell me the way to the station?
2nd Person: Turn round and turn left at the trafficlights.
1st Person: Will it take me long to get there?
2nd Person: No, it’s no distance at all.
1st Person: Thank you.
2nd Person: That’s OK.

شخص اول: من رو ببخشید، اما دارم سعی میکنم تالار شهر رو پیدا کنم.
شخص دوم: سومین خیابون از سمت راست رو بپیچ و مستقیم برو.
شخص اول: باید سوار اتوبوس بشم؟
شخص دوم: نه، میتونی پیاده در کمتر از پنج دقیقه برسی اونجا.
شخص اول: واقعاً خیلی ممنونم.
شخص دوم: خواهش می کنم.

1st Person: Excuse me, but I’m trying to find the Town Hall.
2nd Person: Take the third on the right and go straight on.
1st Person: Should I take a bus?
2nd Person: No, you can walk it in under five minutes.
1st Person: Thank you very much indeed.
2nd Person: That’s quite all right.

شخص اول: ببخشید. میتونید لطفا بهم بگید چطور برم مرکز شهر؟
شخص اول: اول بپیچ راست، بعد چپ. قطعا پیداش می کنی.
شخص دوم: پیاده خیلی راهه؟
شخص اول: نه، فقط چند صد یارده.
شخص دوم: خیلی ممنونم.
شخص اول: قابلتون رو نداشت.

1st Person: Excuse me, please. Could you tell me how to get to the town centre?
1st Person: First right, second left. You can’t miss it.
2nd Person: Is it too far to walk?
1st Person: No, it’s only a couple of hundred yards.
2nd Person: Thanks very much.
1st Person: It’s a pleasure.