بسیاری از مردم دنیا که به زبان های مختلف صحبت می کنند در شرایط مختلف از عبارت ها، کلمات و دستور زبان مختلف استفاده می کنند. در برخی از زبان ها قوانین بسیار پیچیده ای در رابطه با اینکه چگونه باید با افراد مسن تر و یا مهم تر صحبت کنیم، وجود دارد. در زبان انگلیسی چنین قوانینی وجود ندارد اما کلمات و ساختارهایی نیز وجود دارند که بیشتر در شرایط رسمی تر مورد استفاده قرار می گیرند. منظور از شرایط رسمی تر شرایطیست که در آن فرد مراقب نحوه ی صحبت کردن و نوشتن خود است. برای مثال: گزارشات تجاری و نامه های اداری از این دست هستند. جلسات و کنفرانس ها و مکالمات با افراد غریبه نیز جزء شرایطی به حساب می آیند که در آن ها بهتر است از زبان رسمی استفاده کنیم. علاوه بر این گاهی نیز بهتر است که از زبان غیر رسمی و یا اصطلاحا informal استفاده کنیم. برای مثال در گفتگوهای غیر رسمی با دوستان و یا نامه هایی که به افراد خانواده می نویسم اغلب از زبان غیر رسمی استفاده می کنیم.
در زبان انگلیسی اساسا نوشتار رسمی تر از گفتار می باشد با این وجود، شرایطی نیز وجود دارد که در آن باید به صورت رسمی صحبت کنیم و یا به صورت غیر رسمی بنویسیم. تمامی این موارد بستگی به شرایطی دارد که در آن قرار داریم. مثال هایی که در قسمت زیر می بینید این موضوع را نشان می دهند.
Customer toilets are at the rear of the building. (Printed notice in an Oxfordshire petrol station)
The toilets are outside round the back. (Handwritten notice in the same petrol station, put up perhaps because the manager felt this would be easier for some of his customers to understand.
برخی از کلمات و عبارات نیز در زبان انگلیسی نه رسمی و formal و یا غیر رسمی و informal هستند بلکه خنثی و یا neutral به حساب می آیند. به عبارت دیگر نیازی نیست که برای صحبت کردن و یا نوشتن همیشه نگران رسمی بودن و یا غیر رسمی بودن باشیم.
شاید جالب باشد بدانید برخی از ساختارهای گرامر در نسخه های رسمی و غیر رسمی خود با یکدیگر تفاوت دارند.
برای مثال فرم های کوتاه شده افعال و یا contracted auxiliary verb ها و همچنین جملات منفی و یا negative ها بیشتر در گفتارهای غیر رسمی کاربرد دارند. برای مثال:
formal: It has gone. It is not possible.
informal: It’s gone. It isn’t possible.
علاوه براین در برخی از ساختارهای غیر رسمی در پایان جمله از حرف اضافه و یا prepositions استفاده می کنیم.
formal: In which century did he live?
informal: Which century did he live in?
در استفاده از ضمایر موصولی و یا relative pronoun ها نیز رسمی و یا غیر رسمی بودن شرایط می تواند ایجاد تفاوت کند. برای مثال:
formal: The man whom she married…
informal: The man she married…
برخی از determiner ها نیز در شرایط رسمی به همراه فعل های مفرد و در شرایط غیر رسمی به همراه فعل های جمع می آیند. مثال های زیر این موضوع را نشان می دهند.
formal: Neither of us likes him.
informal: Neither of us like him.
ضمایر مفعولی و یا object pronoun ها نیز در زبان رسمی و غیر رسمی به طور متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرند. برای مثال:
formal: It was she who first saw what to do.
informal: It was her that first saw what to do.
formal: Whom did they elect?
informal: Who did they elect?
روش Ellipsis که به معنی حذف کردن بعضی از کلمات در جمله می باشد، بیشتر در زبان غیر رسمی کاربرد دارد. برای مثال:
formal: Have you seen Mr Andrews?
informal: Seen John?
formal: We think that it is possible.
informal: We think it’s possible.
برخی از کلمات و عبارات نیز عموما در زبان رسمی مورد استفاده قرار می گیرند. برخی دیگر در شرایط غیر رسمی و برخی دیگر نیز خنثی هستند. مثال های زیر برخی از این موارد را نشان می دهند.
formal: commence
neutral/informal: begin, start
formal: alight (from a bus or train)
neutral/informal: get off
formal: I beg your pardon?
neutral/informal: Pardon? Sorry? (AmE Excuse me? Pardon me?)
informal: What?
formal: repair
neutral/informal: mend
informal: fix
formal: acceptable, satisfactory
neutral/informal: all right
informal: OK
formal: I am (very) grateful to you
neutral/informal: Thank you
informal: Thanks
تمامی حقوقی مادی و معنوی متعلق به گروه آموزشی کاردوآنلاین است.
