شکایت کردن

Complaining

شخص اول: کاش انقدر صدای تلوزیونت رو زیاد نمیکردی.
شخص دوم: ببخشید! میخواستی بخوابی؟
شخص اول: آره، و الان که بهش فکر میکنم، خواستی اتو رو برداری اجازه بگیر.
شخص دوم: باید بیشتر به فکر میبودم. ببخشید!

1st Person: I wish you wouldn’t have your TV so loud.
2nd Person: Sorry! Were you trying to sleep?
1st Person: Yes, and while I think of it, please ask when you borrow the iron.
2nd Person: I really ought to have known better. Sorry!

شخص اول: فکر میکنی بتونی یکم آروم تر باشی؟
شخص دوم: ببخشید! بیدار نگهت داشتم؟
شخص اول: آره، و یه چیز دیگه، میشه از خمیردندون من استفاده نکنی؟
شخص دوم: متاسفم. فکر کردم مشکلی نداری.

1st Person: Do you think you could keep the noise down bit?
2nd Person: Sorry! Have I been keeping you awake?
1st Person: Yes, and another thing, would you mind not using my toothpaste?
2nd Person: I’m sorry. I thought you didn’t mind.

شخص اول: صدای اون رادیو خیلی بلنده. میشه کمش کنی؟
شخص دوم: ببخشید! مزاحمت شد؟
شخص اول: اره، و یه چیز دیگه، میشه برای خودت صابون بخری؟
شخص دوم: ببخشید! نمیدونستم انقدر بهش حساسی.

1st Person: That radio’s terribly loud. Could you turn it down fraction?
2nd Person: Sorry! Is it disturbing you?.
1st Person: Yes, and something else, wouldn’t it be an ideto buy your own soap?
2nd Person: Sorry! I didn’t realise you felt so strongly about it.

شخص اول: مجبوری انقدر صدای آهنگ رو زیاد کنی؟
شخص دوم: ببخشید! اذیتت میکنه؟
شخص اول: آره، و بدون اجازه از تلفن استفاده نکن.
شخص دوم: خیلی ببخشید! میخواستم ازت بپرسم اما بیرون بودی.

1st Person: Do you have to have that music on quite so loud?
2nd Person: Sorry! Is it bothering you?
1st Person: Yes, and while I’m about it, please don’t use the phone without asking.
2nd Person: So sorry! I meant to ask you, but you were out.