ساختار آینده در گذشته و یا Future in the Past در زبان انگلیسی
بگذارید برای روشن تر شدن موضوع، ابتدا فضای مربوطه را برای شما ترسیم کنیم. فرض کنید که در حال صحبت کردن در مورد گذشته با یکی از دوستانتان هستید و می خواهید در رابطه با اتفاقی صحبت کنید که در آن زمان در آینده بوده است و هنوز اتفاق نیوفتاده بوده است. در چنین شرایطی از ساختارهایی استفاده می کنیم که اغلب در مورد آینده مورد استفاده قرار می گیرند، اما فعل جمله را به صورت زمان گذشته می آوریم. برای مثال به جای استفاده از is going to از was going to استفاده می کنیم. و به جای استفاده از زمان حال استمراری (present progressive) از زمان گذشته استمراری (past progressive) استفاده می کنیم. به جای استفاده از کلمه will از would و به جای is از was استفاده می کنیم. مثال های زیر این موضوع را نشان می دهند.
Last time I saw you, you were going to start a new job.
I had no time to shop because I was leaving for Germany in two hours.
In 1988 I arrived in the town where I would spend ten years of my life.
I went to have a look at the room where I was to talk that afternoon.
در تمامی این جملات، گوینده در رابطه با شرایطی صحبت می کند که مربوط به گذشته هستند، اما اتفاقی که در آن زمان در گذشته از آن صحبت می شود، هنوز رخ نداده بوده است و مربوط به آینده می شده است. به همین دلیل از افعالی که به صورت گذشته آمده اند استفاده کرده است. برای مثال در جمله اول از were going to start و در جمله دوم از was leaving و در جمله سوم از would spend و نهایتا در جمله چهارم از was to talk استفاده کرده است. علاوه بر این می توانیم از زمان های کامل (perfect) و be going to نیز استفاده کنیم. برای مثال:
I’ve been going to write to you for ages, but I’ve only just found time.